Decoda Ryder

(voor wie Michiels tekst gelezen heeft)

Als je architectuur beschrijft als een proces van decoderen en hercoderen en je vervolgens stelt dat hèt verschil tussen kritische en projective architectuur de mate van hercoderen is, rijst bij mij de vraag: bestaat er 'goede' hercodering en 'slechte' hercodering?
Natuurlijk kan alleen de mate van hercodering geen maat zijn voor de kwaliteit van architectuur. Ik ben het bijvoorbeeld eens met Egbert in zijn kritiek op Alejandro's eigenlijk nogal doorzichtige gebruik van iconografie. Ook al is dit dan een stevige hercodering, is het dan ook meteen goede architectuur?
Ik zit nu even te speculeren, maar is het misschien mogelijk bepaalde kwaliteiten toe te kennen aan het projective hercoderen, anders dan slechts de mate waarin gehercodeerd wordt? Iets waardoor we dichter bij een 'definitie' van projective architectuur kunnen komen? Of is zo'n onderscheid tussen 'goede' en 'slechte' achitectuur achterhaalt in een post-moderne wereld?